Awareness door ervaring
Lees hier de ervaringen van endometriose en adenomyose patienten.
Het verhaal van Lenneke
Mijn naam is Lenneke, 41 jaar, getrouwd en moeder van twee kinderen van 10 en 11 jaar oud. Ik schrijf dit stuk een uur nadat de gynaecoloog belde om te zeggen dat de baarmoeder die vorige week is verwijderd daadwerkelijk endometriose bevatte.
Hiermee hoop ik dat er een einde is gekomen aan een lange zoektocht naar de oorzaak van continue pijn, maar dit lijkt gezien de blijvende klachten nog niet het geval. Ik deel mijn verhaal om vrouwen met onverklaarbare buikpijn te helpen hun klachten serieus te nemen en door te zetten in hun zoektocht. Endometriose wordt vaak over het hoofd gezien, maar verdient meer aandacht.
Het verhaal van Cemile
Mijn klachten werden in de meeste gevallen nooit serieus genomen.
Ik ben daarvoor zelfs patiënt in het buitenland, omdat er hier in Nederland gezegd werd het zit tussen je oren. Ik heb veel specialisaties gezien en veel medische onderzoeken gehad.
Ik ben Cemile en ik ben 18 jaar oud. Mijn hobby’s zijn zingen, piano spelen, gitaar spelen en wandelen.
Waar ik vooral energie van krijg is zingen, ik schrijf mijn eigen nummers, en daar kan ik al mijn eigen emoties in kwijt.
Baarmoedertangen & liespunaises
Marloes heeft 24 jaar lang endometriose
‘Dit heb ik nog nooit gezien', zegt de chirurg. Marloes zit tegenover hem na haar spoedoperatie. De extreme pijn in haar lies blijkt geen liesbreuk, maar endometriose. 'Dat verklaart de afgelopen 20 jaar', zegt ze. Herken jij je in Marloes haar verhaal? Praat erover. Met je familie, met je collega’s. Zo draag je bij aan meer bewustzijn voor endometriose. We can do it! Ik ben 14 jaar en ik bloed door de Always Ultra Night heen. Het begint zo leuk, op mijn twaalfde. Mijn vriendinnetje geeft me een kaart met een inlegkruisje erin. ‘Hoera, je bent een vrouw!’ staat erop.
Het verhaal van Amber
Ongeveer een jaar geleden kwam ik in het ziekenhuis terecht,
ik kon niet meer lopen zo'n pijn had ik.
Ik dacht dat ik een blindedarmontsteking had en een familielid heeft me naar de huisarts gebracht.
'Ik heb wel veel pijn, maar zo heftig zal het allemaal niet zijn,
dacht ik na jaren ervaring met onmogelijke menstruaties
en extreem bloedverlies.
Overleven is geen leven
20 jaar lang van het kastje naar de muur gestuurd worden, twijfelen aan mezelf, me niet begrepen, bezwaart en anders voelen, alleen zijn met mijn continue pijn en klachten die door artsen niet worden her- en erkend en door mijn omgeving niet begrepen. Een leven van doorgaan, grenzen overschrijden om een zo normaal mogelijk leven te leiden, mijn gevoel negeren en de overlevingsstand aan. Ik heb het ervaren en kan me nu niet meer voorstellen hoe ik het heb doorstaan en wordt intens verdrietig van het idee dat er nog zoveel vrouwen zijn die precies dít doormaken: in onzekerheid en in afwachting van iemand die hen verlost van de fysieke en emotionele pijn.
Het verhaal van Esmeralda
Bij mij is sinds 4 jaar endometriose en adenomyose vastgesteld.Eigenlijk begint mijn zoektocht naar de oorzaak van mijn klachten 17 jaar geleden.
Tijdens mijn eerste zwangerschap kreeg ik al in een vroeg stadium bloedverlies. Er zijn heel wat echo’s voorbij gegaan.
Maar ondanks zwangerschapsvergiftiging toch een prachtige dochter gekregen. Sinds die tijd werden de klachten alleen maar erger, pijn, vermoeidheid, bloedverlies.
Het verhaal van Corine
Vanaf het moment dat ik begon met menstrueren had ik altijd al heftige buikpijnen en bloedingen. Ik weet niet beter dan dat het erbij hoorde, maar ik zag wel vriendinnen die er weinig tot geen last van hadden. Telkens als ik ervoor bij de huisarts kwam kreeg ik alleen maar extra pijnstillers en de opmerking dat het bij het vrouw zijn hoort.
Maar hoe ouder ik werd hoe meer last ik kreeg.
Het meest last had ik van de lage rugpijnen, waar ik eerst alleen tijdens de menstruatie pijn had, werd dat steeds langer en slikte ik steeds meer pijnstillers om de dag door te komen.
Het verhaal van Inge
Het is mijn in ziens van onschatbare waarde dat er meer zicht komt op deze chronische ziekte. Op mijn tiende werd ik ongesteld, dit ging gelijk al gepaard met hevig bloed verlies. Ik herinnerde mij dat ik het onwijs vervelend vond om tussentijds thuis mijn verband te moeten wisselen terwijl ik buiten speelde. Menstruatie was gelijk een ongewenste belemmering. Op mijn twaalfde ging ik in overleg met mijn huisarts aan de pil omdat ik zo onwijs hevig bloedverlies, acne, krampen en vermoeidheid had.