Niet altijd hoeft er na de onderzoeksfase meteen te worden overgegaan tot een vruchtbaarheidsbehandeling. Er zal per paar worden bekeken hoe groot de kans op een spontane zwangerschap is en hoe deze kans eventueel vergroot kan worden door vruchtbaarheidsbehandelingen.
Vruchtbaarheidsbehandelingen
Nadat de diagnose endometriose is gesteld wordt een behandelplan gemaakt. In sommige gevallen wordt eerst afgewacht of er niet toch een spontane zwangerschap optreedt, in andere gevallen wordt er wel direct tot behandeling overgegaan.
Een operatie kan onderdeel uitmaken van een behandelplan. Ook ‘geassisteerde voortplanting’ (IUI, IVF of ICSI) kunnen deel uit maken van de behandeling. Veel van deze behandelingen worden doorgaans ondersteund door gebruik van medicijnen. Welke aanpak gekozen wordt, is onder andere afhankelijk van de leeftijd van de vrouw, de duur van de kinderwens, de kans op een spontane zwangerschap en de kans dat behandeling wel tot zwangerschap zal leiden.
Bij de keuze van een geschikte behandeling is het belangrijk dat jij en je partner samen de beslissingen nemen. Laat je daarnaast goed informeren over de verschillende opties en bespreek ook eventuele alternatieven met de arts.
Vruchtbaarheidsonderzoeken bij vrouwen
- Hormoonbepalingen in het bloed.
- Transvaginaal echoscopisch onderzoek. Dit is een echo gemaakt vanuit de vagina.
- Echo-onderzoek van de baarmoeder.
- Hysterosalpingografie. Dit is een röntgenfoto van de baarmoeder en eileiders, die gevuld worden met röntgencontrastvloeistof.
- Hysteroscopie. Er wordt dan met een kleine camera in de baarmoeder gekeken.
- Laparoscopie, een inspectie van de buikholte, waarbij de baarmoeder, eileiders en eierstokken bekeken kunnen worden.
- Endometriumbiopsie. Hierbij wordt een beetje baarmoederslijmvlies weggehaald.
- Immunobeadtest, een onderzoek om te zien of de vrouw antilichamen (afweerstoffen) tegen sperma produceert.
- Endometriose en een actieve kinderwens